منم سرگشته ی حیرانت ای دوست

کنم یکباره جان قربانت ای دوست

ولی لا سازش و پی وصل کویش

دهم سربرسر پیمانت ای دوست

دلی دارم در آتش خانه کرده

میان شعله ها کاشانه کرده

دلی دارم که از شوق وصالت

وجودم را زغم ویرانه کرده

وجودم را زغم ویرانه کرده

من آن آواره ی بشکسته حالم

ز هجرانت بتها رو بر زوالند

منم آن مرغ سرگردان تنها

پریشان گشته شد یک باره حالم

ز هرسربرسر سجاده کردم

دعایی بر آن دلداده کردم

ز حسرت ساغر چشمانم ای دوست

نماند یک سره از باده کردم

دلا تا کی اسیر یاد یاری

ز هجر یار تا کی داغ داری

بگو تا کی ز شوق روی لیلی

تو مجنون پریشان روزگاری

پریشانم پریشان روزگارم

من آن سر گشته ی حجره نگارم

کنون عمریست با امید وصلت

درون سینه آسایش ندارم

ز هجرت روزوشب فریاد دارم

ز بیدادت دلی ناشاد دارم

درون کوهسار سینه ی خود

هزاران کشته چون فرهاد  دارم

چرا ای نازنینم بی وفایی

دمادم با دل من در جفایی

چرا آشفته کردی روزگارم

عزیزم دارد این دل هم خدایی

عزیزم دارد این دل هم خدایییی

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: